De adelborsten Technische Dienst stappen aan boord van Zr.Ms. De Zeven Provinciën, dat schip neemt deel aan de grote oefening Joint Warrior en daarna aan de heel bijzondere At Sea Demonstration 2015. Vanaf nu vertellen ook de aankomende technici over hun eerste ervaringen op zee. Het LCF is inmiddels in Glasgow en Timothy blogt over zijn eerste dag.
Archieffoto van Zr.Ms. De Zeven Provinciën. (Foto: Jaime Karremann/ Marineschepen.nl)
Met het vliegtuig naar het schip
Voor deze blog heb ik het genoegen om als de eerste adelborst voor de technische dienst te mogen schrijven over de bootjesreis van 2015 op de Hr. Ms. de zeven provinciën. Ik hoop dan ook dat dit stuk een leuk verhaal wordt, uit een reeks van nog meer leuke verhalen hier aan boord.
De bootjesreis begon voor mij al voordat ik daadwerkelijk aan boord was van Zr. Ms. De Zeven Provinciën. Op zaterdag 3 oktober werd ik nog wakker in mijn eigen bed na de dag daarvoor nog op het KIM te hebben geslapen, "Het zal wel weer even duren voordat ik weer in mijn eigen bed lig" dacht ik. Ondanks dat ik mijn tweepersoons bed zou ruilen voor een éénpersoons was ik wel erg enthousiast om te gaan.
Ik vertrok rond half 12 van huis, waarbij mijn zwager en zus mij op Schiphol hebben afgezet en ik ze nog een voorlopig laatste knuffel kon geven. Om één uur verzamelde ik en mijn mede adelborsten van de Technische Dienst bij het meeting point. Na het samen ophalen van onze tickets, het inleveren van bagage en gecontroleerd te worden, zijn wij rond half 4 het vliegtuig in gegaan om te vertrekken richting Glasgow, Schotland. Voor mij is vliegen nog steeds leuk ook al heb ik het wel vaker gedaan. Ik word ook nog steeds elke keer vrolijk als die turbinemotoren tekeer gaan en dat vliegtuig naar voren drukken, en mij naar achter, om vervolgens dat grote gevaarte los te voelen komen.
De vlucht zelf duurde ongeveer een uur en dat betekent dat je ook gewoon snel op je bestemming bent, mijn autorit van thuis naar het KIM duurt namelijk langer dan dat. Eenmaal aangekomen in Glasgow en nadat we al onze tassen hadden gehaald stond er al een man in kilt klaar die ons begeleidde naar de bus. Ikzelf was nog nooit in Groot-Brittannië geweest en ben ook alleen aan de rechter kant van de weg rijden gewend. De busrit voelde dan ook alsof de buschauffeur en alle andere weggebruikers collectief hadden besloten om te gaan spookrijden. Het was goed dat ik niet reed want dat had mogelijk verkeerd uitgepakt.
Onderweg naar de haven zijn wij nog gestopt om wat te eten te halen. Voor mij en een aantal andere adelborsten is dit de KFC geworden. Hier bleek eten bestellen toch wat lastiger dan dat je gewend bent, hoewel ik prima Engels kan spreken, blijkt Schots wel een taal te zijn waar je goed moet opletten wat er gezegd wordt. In mijn geval eindigde ik met een extra portie friet en een kippenbout, naast wat ik dacht te hebben besteld.
Van een tweepersoonsbed naar een meerpersoonshut: stapelbedden en meerdere kleine kastjes. (Foto: Jaime Karremann/ Marineschepen.nl)
Teveel zooi
Eenmaal aangekomen bij Zr.Ms. De Zeven Provinciën, kregen wij onze hutten toegewezen en konden wij onze bagage wegbrengen. Ik had, en heb ook nog steeds, teveel spullen meegenomen. Hierdoor is mijn gehele kast waar mijn spullen in staan nu ook stampvol.
Een tip voor mijzelf en voor diegene die in de toekomst nog aan boord gaan: neem niet teveel zooi mee.
Toen ik op mijn aangewezen hut kwam heb ik ook drie van de bemanningsleden ontmoet waar ik bij op de hut zou slapen. Behulpzame en vriendelijke mannen waar ik nog veel van hoop te leren nu ik hier zit. Ze waren wel nieuwsgierig wat ik nou was voor rang, "Je bent in opleiding voor officier, dus ben je dan ook officier?". Ik heb ze verteld dat ik adelborst ben en gewoon mee kom lopen en kijken, en dat ik bij hun te gast ben en hun regels volg.
Als laatste op de avond zijn wij nog gaan kijken in het Caf om wat te drinken met de bemanning van het schip. Ook weer, gezellige mannen en vrouwen, maar voor mij was het rond een uur of 10 toch wel voldoende geweest die dag en ben ik dan ook gaan slapen.
De Commandocentrale van Zr.Ms. De Zeven Provinciën tijdens een oefening. (Foto: Jaime Karremann/ Marineschepen.nl)
Commandocentrale
De volgende dag liep ik mee met de SVO's (systeem verantwoordelijke officieren) van het schip. Een functie als SVO zal één van de eerste functies zijn die een TD afgestudeerde officier van het KIM zal vullen, en dit was dan ook een uitgelezen kans om is te kijken wat zij zoal doen. Voor de TD waren 4 officieren actief, welke allen verschillende kanten van de techniek aan boord pakten. Ik heb met alle vier meegelopen en gesproken waardoor ik vrij veel te weten ben gekomen over de verdeling van techniek aan boord.
Met het meelopen bij de SVO heb ik ook op die dag in de Commandocentrale mee gekeken hoe ze een SOC (system operations check) ook wel een SOT (system operations test) uitvoeren voor het schip. Hierbij is het doel dat ze binnen 45 minuten de volledige status van het schip in kaart brengen qua systemen, oftewel welke systemen in wat voor mate inzetbaar zijn.
Doordat ik niet geheel goed de starttijd van de SVO had verstaan, en dus een half uur te vroeg was, heb ik nog staan praten met een officier van de Operationele Dienst die mij ook het één en ander heeft kunnen vertellen. Zo ben ik het één en ander te weten gekomen over het gebruik en de werking van wapens, hoe oefeningen uitgevoerd worden, wie waar zit en wat doet en hoe andere schepen in kaart worden gebracht en worden gevolgd.
De Commandocentrale was voor mij indrukwekkend om te zien, zeker toen ze allemaal in actie waren gekomen en dat iedereen daar elkaar ook voorziet van informatie. Ik ben dan ook zeker benieuwd hoe dat gaat als ze andere acties met het schip gaan ondernemen.
Zondagse dienst
Omdat het vandaag zondag is, werd er om half 8 s 'avonds een kerk dienst gehouden aan boord. Ik ben van huis uit niet gelovig opgevoed, maar ik ben wel van nature nieuwsgierig ingesteld. Hierdoor heb ik samen met drie andere adelborsten de kerkdienst bijgewoond. Ik heb dit als positief ervaren, niet als geloofsmoment, maar wel om even rustig bij te komen en even na te kunnen denken over waar je staat en wat je tegenmoed gaat de komende tijd.
Een nieuwe omgeving, een hoop nieuwe mensen, een hoop nieuwe informatie en prikkels, maar zeker een hele leuke eerste twee dagen.
