Afgelopen weekend doorstond INS Vikramaditya belangrijke tests in de aanloop naar overhandiging aan de Indiase marine. Het voormalige Russische vliegkampschip Admiral Gorshkov werd in 2004 door de Indiase marine van Rusland gekocht, waarna een lange en moeizame verbouwing volgde met voortstuwingsproblemen als jongste obstakel. Die lijken nu achter de rug en naar verwachting zal India de nieuwe carrier dit jaar aan de vloot kunnen toevoegen.
De Admiral Gorshkov in 2005. (Foto: Evgeny Petrov/ publiek domein)
Begin 2012 was de Vikramaditya na verbouwing gereed voor de proefvaarten en koos het zee. Na verloop van tijd werd echter duidelijk dat het 283 meter lange schip de benodigde 32 knopen niet kon halen, hetgeen essentieel is om vliegtuigen op te laten stijgen. Daarop zette de carrier weer koers naar de Russische scheepswerf in Severodvinsk. Pas anderhalf jaar later werd de reparatie afgerond en voer de Vikramaditya begin juli weer richting Barentszzee voor tests.
Afgelopen weekend werd de snelheid opgevoerd en het gevaarte van zo'n 45.000 ton sneed door Russische wateren met een snelheid van 30 knopen. Zonder problemen. Nu deze belangrijke test goed is verlopen, zal het schip doorvaren naar de Witte Zee. Hier zullen de capaciteiten van de Vikramaditya opnieuw getest, ditmaal op het gebied van vliegoperaties.
Als het project geen nieuwe tegenslagen te verduren krijgt, zal India de carrier in november of december 2013 aan de vloot kunnen toevoegen. Dat is ruim vijf jaar later dan in eerste instantie gepland. Behalve een forse vertraging had het project ook te maken met verdubbeling van de kosten. Het schip zelf was voor een onevenaarbaar lage prijs aangeschaft: 0 euro, maar daar hoorde wel verbouwing in Rusland, wapensystemen en vliegtuigen bij voor 1,8 miljard dollar. Deze kosten namen later zo toe dat er politiek overleg tussen de twee grootmachten op het hoogste niveau nodig was om een oplossing te vinden.
De Baku in 1988, op de voorgrond de P-500 Bazalt kruisvluchtwapens die schepen op 550 kilometer afstand met Mach 2,5 konden treffen. (Bron: LT P.J. Azzolina/ US Navy)
Vliegdekkruiser
De kiel van het toekomstige Indiase vliegdekschip werd 35 jaar geleden in de Oekraïne gelegd, waarna het in 1987 met de naam Baku onder de Sovjetvlag in dienst werd gesteld. Het was één van de vier vliegdekschepen van de bijzondere Kievklasse: een combinatie van vliegkampschip en kruiser met behalve vliegtuigen een enorm arsenaal aan wapens tegen schepen op zeer grote afstand en tegen luchtdoelen.
Na de val van de Sovjet-Unie werd de naam veranderd in Admiral Gorshkov.
De verbouwing voor de Indiase marine moest de Gorshkov van "vliegdekkruiser" omtoveren in een puur vliegdekschip. Alle wapensystemen werden verwijderd en een ski-jump werd toegevoegd. Ook werd het schip voorzien van remkabels, waardoor het de STOBAR configuratie kreeg ofwel "Short Take-Off But Arrested Recovery". De verbouwing hield echter meer in dan alleen dit; het schip werd voor zo'n 90% vernieuwd.
Speciaal voor deze carrier heeft India MiG-29K vliegtuigen van Russische makelij aangeschaft.
Tests met een MiG-29K op de Vikramaditya.
Grootse uitbreiding
Zoals alle landen uit opkomende economieën breidt ook India haar marine fors uit. Eén van de redenen is dat het land zich uitgedaagd voelt in de strijd om de Indische Oceaan met China.
Het huidige vliegkampschip INS Viraat (tweedehands gekocht van de Britse marine) zou rond deze tijd uit dienst worden gesteld, maar is opgelapt en zal doorvaren tot 2020. Dan zal het vervangen worden door één van de twee nieuw te bouwen Vikrant vliegkampschepen.
In de tussentijd zal ook de Vikramaditya aan de vloot zijn toegevoegd. Deze carrier zal -tot de komst van de Vikrantklasse- het grootste Indiase marineschip ooit zijn. De verwachting is dat het verbouwde vliegkampschip nog 40 jaar meekan.
Het eerste Chinese vliegkampschip, de Liaoning, is vorig jaar in dienst gesteld.
Een MiG-29K van de Indiase marine. (Foto: Indiase marine)
