Vorige week heeft de Amerikaanse marine een nieuw wapensysteem getest: de railgun. Dit elektromagnetische kanon heeft in de toekomst een bereik van meer dan 100 km. Het wapen is ontwikkeld door BAE Systems en bevindt zich nog in een prototypefase. Ook andere fabrikanten gaan testversies leveren. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de railguns op marineschepen worden geplaatst. Of dat zover komt zal de komende jaren moeten blijken.
Uitontwikkeld
De huidige kanons zijn zo goed als uitontwikkeld. Niet voor niets zijn ze de afgelopen decennia nauwelijks meer veranderd, waar andere wapensystemen vaak enorme ontwikkelingen doormaakten. Alleen de munitie kan nog verder worden ontwikkeld, bijvoorbeeld met "slimme granaten" die richting een doel te sturen zijn en een groter bereik hebben dan een standaard kanon.
Daarom wordt al jaren gezocht naar nieuwe wapensystemen. Eén daarvan is de railgun. In het verleden voerde ook Nederland onderzoek uit naar een dergelijk wapen, maar in verband met bezuinigingen is dit project stopgezet.
Railgun (foto: US Navy)
Railgun
Een railgun of railkanon is een kanon waarbij een projectiel tussen rails wordt geplaatst. Met elektriciteit wordt een sterk magnetisch veld in de rails ontwikkeld, zodat het projectiel zich naar de monding van de loop beweegt. Het voordeel van dergelijke kanons is dat er geen explosieven nodig zijn, het kanon werkt op elektriciteit. Een ander voordeel is dat de snelheid van het projectiel enorm hoog kan liggen: theoretisch is er geen bovengrens. Snelheden van ruim 21.000 km/ uur moeten mogelijk zijn. Ook het bereik kan enorm worden vergroot vergeleken met de conventionele kanons, afstanden van 100 tot meer dan 400 kilometer worden genoemd. Ondanks een groter bereik is door een hogere snelheid de precisie beter: het projectiel is kortere tijd in de lucht en wordt dus kort beïnvloed door bijvoorbeeld zijwind.
Door de hoge snelheid kunnen de projectielen metalen voorwerpen zijn, want dan is de een impact van een stuk metaal gigantisch. Toch kunnen ze klein blijven en zijn veel goedkoper dan raketten. Daar komt bij dat als er geen explosief in het projectiel zit, het ook niet door een treffer van een raket of patroon van bijvoorbeeld een Goalkeeper kan ontploffen. De verdediging tegen een railgun is enorm lastig. Aan de andere kant kan een railgun juist gebruikt worden als verdediging. In het Marineblad van augustus 2011 werd bijvoorbeeld gesproken over een (theoretische) railgun-goalkeeper.
De railgun projecten zijn echter nog lang niet afgerond. Een operationeel wapen moet automatisch geladen kunnen worden en een hoge(re) vuursnelheid moeten hebben. Een probleem is echter de enorme hoeveelheid elektriciteit die nodig is voor een dergelijk kanon en de gigantische warmte die vrijkomt bij een schot.
Tests
De tests die eind februari begonnen duren twee maanden en vormen een belangrijke nieuwe stap. Het project bij het Naval Surface Warfare Center van de Amerikaanse marine loopt namelijk al jaren. In 2008 werden tests uitgevoerd met een vroeger model. Vorige week was echter de eerste keer dat een railgun werd getest dat op het toekomstige wapen moet lijken, het heeft dus stappen gemaakt van een laboratoriumwapen richting een echt te gebruiken wapen.
In de komende weken zal ook een ander testwapen arriveren. Want ook General Atomics heeft gewerkt aan een prototype.
Het wapen van BAE is met verschillende energieniveaus afgevuurd. Daarbij werd onder andere gekeken naar hoe de loop zich houdt na meerdere schoten. Zoals op de beelden te zien is, waren de schoten in de roos.
De Amerikaanse marine verwacht op z'n vroegst in 2020 over een railgun te kunnen beschikken.
Bronnen:
- navy.mil
- Pijls, J.M.A., Kanonsystemen in de toekomst; Marineblad, juni 1994, pp 194-199
- Maat van de, P. en Gallant, J., Goalkeeper: AOWleeftijd bereikt?, augustus 2011, pp 12-17
