|
|
Mariscal Sucreklasse fregatten (Lupo) (Venezuela)
Laatst aangepast: 12-01-2018
De fregatten van de Mariscal Sucreklasse zijn de enige oppervlakteschepen van de Venezolaanse marine (officiële naam: Armada de la República Bolivariana de Venezuela) die vooral bedoeld zijn om hoog in het geweldspectrum te kunnen opereren.
Van de zes fregatten kunnen twee schepen varen. Of ze kunnen vechten is een tweede.
F-21 Mariscal Sucre in 2008, bron: Kees Bustraan
In 1975 bestelde Venezuela de zes Lupo-fregatten bij de Italiaanse scheepswerf Cantieri Navali Riuniti (CNR). Deze werf had de schepen in opdracht van de Italiaanse marine ontworpen met het oog op oppervlakteoorlogvoering. De eerste serie fregatten van de Lupoklasse werd toen al gebouwd op de scheepswerf en hebben tot in de jaren '90 onder Italiaanse vlag gevaren, alvorens zij verkocht werden aan Peru. Venezuela stelde haar fregatten begin jaren '80 in dienst.
De Venezolaanse marine had in die tijd behoefte aan moderne multifunctionele fregatten. De schepen moesten zowel ingezet kunnen worden tegen vliegtuigen, andere schepen en onderzeeboten. Tot die tijd was de marine uitgerust met oude Amerikaanse torpedobootjagers uit de Tweede Wereldoorlog. De nieuwe schepen, met de Mariscal Sucre als eerste schip, waren voor Venezuela een gigantische stap voorwaarts.
De fregatten van de Mariscal Sucreklasse wijken op sommige punten af van de Italiaanse schepen; de verschillen zitten in de verblijven voor de bemanning, de hangaars, de lokatie van de luchtafweer en specifieke Italiaanse systemen.
Lancering van een oefentorpedo vanaf AB Almirante Brion.
Modernisering en huidige staat
De Venezolaanse marine zag de fregatten in de jaren '90 verouderen en zette een moderniseringsprogramma op poten; gedurende de jaren '90 moesten de schepen gemoderniseerd worden in de Verenigde Staten. Echter, financiële problemen vertraagden het project en er bestond een kans dat Venezuela de schepen helemaal niet meer kon laten moderniseren. Naar verluidt zijn er toen informele gesprekken geweest over een lease (en later koop) van twee OH Perry klasse fregatten van de US Navy. Uiteindelijk ging deze deal niet door en zijn in 1998 de oudste twee fregatten naar Amerika vertrokken. De werf Shipbulding Ingalls heeft een omvangrijke modernisering doorgevoerd en toen de schepen in 2002 terugkeerden waren ze voorzien van onder andere nieuwe voortstuwing, nieuwe computers en nieuwe sensoren.
Ondanks de modernisering wordt sterk getwijfeld aan de gevechtswaarde van de twee fregatten.
De andere vier schepen van de Mariscal Sucreklasse waren nodig toe aan modernisering. Lang was onduidelijk waar een eventuele modernisering zou worden uitgevoerd. Bij de behandeling van de eerste twee schepen (Mariscal Sucre en Almirante Brión) is een serie problemen ontstaan -waaronder met de 3D radar die verkeerd geplaatst zou zijn- en vervolgens rees de vraag waarom onderhoud nog in het buitenland uitgevoerd zou moeten worden. Uiteindelijk werd gekozen voor de DIANCA-werf in Venezuela.
Maar de verbouwing wordt niet (helemaal) voltooid. Drie fregatten hebben vanaf 2004 t/m 2014 op een werf gelegen en begin 2014 werd besloten twee van de drie niet verder te moderniseren, maar af te stoten.
Helemaal uit dienst gesteld zijn de schepen niet. Op het helidek van de General Salom werd in november 2017 een klein ceremonieel gehouden. De schepen zijn weliswaar niet inzetbaar, er is nog altijd een bemanning aan boord. Op de achtergrond is de werf DIANCA te zien, inclusief de Almirante Garcia.
De status (januari 2018):
- F-21 Mariscal Sucre: operationeel
- F-22 Almirante Brión: operationeel
- F-23 General Urdeneta: ging in maart 2015 na 10 jaar op de werf van DIANCA te hebben gelegen weer te water, maar ligt nog tegen de kade bij DIANCA
- F-24 General Soublette: ligt in de marinehaven van Puerto Cabello. Zou gemoderniseerd worden in Cuba, maar ging begin 2016 voor 4 maanden in droogdok. Werd daarna weer te water gelaten.
- F-25 General Salom: inactief, tegen de kade bij DIANCA
- F-26 Almirante Garcia: uit dienst, op het droge
De Almirante Garcia vaart niet meer. (Foto: Instagram.com/eliezerjhernandez)
Sensoren
De Elta EL/M-2238 3D radar is een zoek- en volgradar voor lucht- en zeebeeld, speciaal voor korvetten en fregatten. Volgens de fabrikant is de radar in staat om luchtdoelen ter grootte van een gevechtsvliegtuig tot 150 kilometer te detecteren, inkomende raketten zijn tot 25 kilometer te zien op de radar. Dankzij de Track-While-Scan mogelijkheden kan de radar tegelijk zoeken en volgen. Op de twee gemoderniseerde schepen staat de "single face" variant, met een lagere update snelheid dan de "double face". Dat verbetert de prestaties bij snelle inkomende doelen niet. Ook de prestaties wat bereik betreft zijn niet bovengemiddeld.
Films en foto's.
Close up van de wapensystemen, waaronder de Otomat Mk2 lanceerinrichtingen aan de zijkant en Aspide SAM op de hangaar.
Oto Melara 127mm kanon, hetzelfde kanon als op de Nederlandse Zeven Provincien klasse
Lancering van Aspide SAM.
| Naamsein |
Naam |
In dienst |
Uit dienst |
| F-21 |
Mariscal Sucre |
1980 |
- |
| F-22 |
Almirante Brión |
1981 |
- |
| F-23 |
General Urdaneta |
1981 |
opgelegd |
| F-24 |
General Soublette |
1981 |
? |
| F-25 |
General Salóm |
1982 |
opgelegd |
| F-26 |
Almirante García |
1982 |
opgelegd |
 |
|
Afmetingen
|
113,5 x 11,3 x 3,7 (lxbxd)
|
|
Max. waterverplaatsing
|
2.525 ton
|
|
Max. snelheid
|
35 knopen
|
| Bemanning |
131 |
|
Voortstuwing
|
CODOG:2x General Electric LM2500
F-21 en F22: 2x MTU 20V 1163 diesels
2 GMT A230-20M diesel engines
|
|
Wapensystemen
|
8 Otomat Mk 2 SSM
8 Selenia Aspide SAM
1 Otobreda 127/54
2 Breda DARDO 40/70 mm CIWS
Torpedo's
|
|
Sensoren
|
F-21 en F22: Elta EL/M-2238 Single Face STAR 3D air/surface radar
F-21 en F22: Northrop Grumman 21 HS-7 hull sonar
SPS-774 early warning radar
SPQ-2F zeebeeld radar
SPG-70 vuurleiding radar
Mk 95 vuurleiding radar
2x SPG-74 vuurleiding radar
SPN-748 navigation radar
DE 1160B (SQS-56) hull sonar
|
Sinds 13 augustus 2001
|
