Het eerste schip van de mijnenbestrijdingsvaartuigen voor België en Nederland is nu ook officieel te water gelaten. Dat gebeurde vandaag in het Franse Concarneau waar het schip werd gebouwd. Vandaag is ook de bouw van het tweede Belgische schip gestart. In totaal zijn twaalf schepen besteld, voor ieder land zes.
De toekomstige BNS Oostende tijdens de ceremoniële tewaterlating vandaag in Concarneau. (Foto: Defensie)
De tewaterlating is normaliter het moment dat een schip voor het eerst het water in gaat. Bij de Oostende gebeurde dat eigenlijk al in de laatste week van februari toen het mijnenbestrijdingsvaartuig het water in ging, maar vandaag hadden de feestelijkheden plaats op de werf Piriou in Concarneau. Daar, tussen Brest en Lorient, werd in het bijzijn van minister van Defensie Kajsa Ollongren en commandant der strijdkrachten generaal (luchtmacht) Onno Eichelsheim de scheepsbel en de naamborden overgedragen aan de Belgische marine en de Belgische minister van Defensie.
De burgemeester van Oostende luidde vervolgens als eerste de scheepsbel.
Bouw in Roemenië
Vandaag is, zo meldt Defensie.nl, ook de kiel van de Tournai gelegd. Dat is het tweede Belgische schip en het derde van de twaalf.
De Tournai wordt net als de Oostende door Piriou gebouwd. De Vlissingen, het eerste Nederlandse schip, is ietsje verderop in de buurt van Lorient in aanbouw bij Kership.
Maar niet alle schepen worden volledig in Frankrijk gebouwd. Zoals bekend zocht Naval Group ook naar een 'Europese werf' voor de bouw van het casco. De Franse werf polste onder andere Koninklijke IHC. Medewerkers van de onlangs andermaal geredde werf zeiden eerder tegen Marineschepen.nl dat de vraagprijs van IHC voor het mijnenbestrijdingsproject niet paste binnen het budget.
Een cascobouwer die voor een lagere prijs kan bouwen, vonden de Fransen in Roemenië. Uiteraard niet in Galati waar een groot deel van de Nederlandse vloot is gebouwd, want daar bouwt Damen haar schepen. Maar ook niet in Constanta op de werf waar Naval Group de Roemeense korvetten hoopt te bouwen. Ongeveer 50 km ten zuiden van Boekarest, tegen de Bulgaarse grens, in Giurgu ligt de werf Santierul naval Giurgiu. Daar aan de Donau worden volgens de Belgische projectleider de casco's van zeven schepen gebouwd.
De volgende kiellegging, en dat is van schip nummer vier de Scheveningen, zal dus in Roemenië plaatsvinden. Vervolgens worden de casco's versleept naar Frankrijk voor afbouw.
Eind september zal de Vlissingen, in Frankrijk, te water worden gelaten.
Commentaar
Minister van Defensie Ollongren noemde het na de ceremonie op Twitter een project dat model staat "voor Europese industriële en militaire samenwerking". Dat is opvallend. Er is hier weliswaar sprake van nauwe militaire samenwerking tussen Nederland en België op militair en politiek vlak, maar verder is het een bijna klassiek exportproject waarin een klant een werf opdracht geeft voor ontwerp en bouw van schepen. Dat de werf niet alleen in Frankrijk maar ook in Roemenië bouwt, doet daar niet veel aan af. Ook de aanschaf van wapens en sensoren voor de schepen in andere landen maakt het niets anders. De Triparte-mijnenjagers (in Nederland Alkmaarklasse) was veel meer een Europese samenwerking tussen Frankrijk, Nederland en België.
Een belangrijk verschil met veel andere projecten is dat een land dat in staat is om zelf deze schepen te ontwerpen en bouwen, dat over heeft gelaten aan een ander land zonder daar iets voor terug te vragen.
Lees meer over de schepen en het bouwprogramma op de informatiepagina van de City- en Vlissingenklasse.
Auteur: Jaime Karremann Jaime is oprichter van Marineschepen.nl en heeft meer dan 1.500 artikelen geschreven over uiteenlopende marine-onderwerpen. In 2017 gaf hij zijn non-fictieboek In het diepste geheim uit en later onderzeebootthriller Orka. Voor Jaime fulltime met deze site aan de slag ging, werkte hij ruim 12 jaar bij de marine, waarvan het grootste deel in een burgerfunctie. Jaime studeerde Communicatie in Groningen.
