|
|
Kongōklasse destroyers (Japan)
Laatst aangepast: 23-03-2023
De vier Kongōklasse torpedobootjagers spelen sinds de jaren '90 een belangrijke rol in de Japanse luchtverdediging ter zee. Zij zijn gebaseerd op de Amerikaanse Arleigh Burkeklasse.
De Kongō's hebben niet alleen een rol in de traditionele luchtverdediging van het vlootverband, maar kunnen met hun sensoren en raketten eveneens voor verdediging tegen ballistische raketten zorgdragen. Tot slot is de Kongoklasse geschikt om de leiding op zich te nemen over een verband. Hiervoor is stafruimte aan boord.
Ga direct naar specificaties (onderaan deze pagina).
JDS Chokai in 2009. De karakteristieke, stijlvolle opbouw van deze klasse komt goed tot zijn recht in deze foto. (Foto: US Navy)
De schepen van de Kongōklasse hebben niets te maken met de (bijna) gelijknamige Centraal-Afrikaanse republiek, maar zijn vernoemd naar de Japanse berg Kongō niet ver van Osaka. In 1877 werd voor het eerst een schip (destijds een schroefstoomschip) vernoemd naar die berg. In 1912 een slagschip.
Amerikaanse band
Hoewel de (huidige) Kongo's gebaseerd zijn op de Arleigh Burkes, zijn ze allerminst kopieën. Op de Kongoklasse zijn de sensoren hoger geplaatst en is meer geprobeerd om radarreflectie te reduceren (stealth). Ook omdat er extra stafruimte is toegevoegd zijn de schepen in de top zwaarder geworden, en was er meer gewicht in de romp nodig om de schepen in balans te houden. Dit leidde tot schepen met een diepgang van maar liefst 12 meter.
Verder hebben de Kongoklasse destroyers, net als de eerste Flight van de Burkes, geen hangar. Dit is een belangrijke tekortkoming voor helikopteroperaties vanaf deze schepen (de Atagoklasse, de verbeterde Kongoklasse heeft wel hangars). Wel is het helidek op de Japanse schepen langer dan op de Amerikaanse.
JDS Kongo tijdens één van de vele oefeningen met de Amerikaanse bondgenoot. Hier is het lange helidek goed te zien en het ontbreken van de hangar. (Foto: US Navy)
De belangrijkste bondgenoot van Japan sinds de Tweede Wereldoorlog is Amerika. Mede dankzij de intensieve samenwerking op Defensiegebied (waaronder een verklaring dat de VS Japan zal bijstaan in een eventuele toekomstige oorlog), was Japan het eerste land dat met AEGIS ging werken; het Amerikaanse systeem van sensoren, wapens en software. In 1988 ging het Amerikaanse Congres akkoord met de verkoop van AEGIS aan Japan, hoewel de Amerikanen in eerste instantie huiverig waren voor het verkopen van deze techniek. AEGIS werd later ook aan boord van onder andere Australische, Koreaanse en Spaanse marineschepen geplaatst. Op de Japanse schepen is overigens een "export-versie" van AEGIS geplaatst, vergeleken met de originele versie zijn verschillende delen weggelaten.
De torpedobootjagers zijn in Japan gebouwd door Mitsubishi Heavy Industries.
Lancering van een Standard Missile-3 door JDS Kongo in 2007. (Foto: US Navy)
Sensoren en wapensystemen
Net als op de Arleigh Burkeklasse destroyers zorgt de AN/SPY-1D(V) radar voor de informatie om het luchtbeeld op te bouwen. Deze radar stelt de bemanning tevens in staat om ballistische raketten te ontdekken en volgen. De SPY-1 radar is geen draaiende radar, maar bestaat uit platen op de opbouw.
De OPS-28 radar dient als zeebeeldradar en speelt eveneens een belangrijke rol bij luchtverdediging. De radar kan laag vliegende raketten aan de horizon waarnemen, waardoor de reactietijd wordt verkort.
Aan de SPY-1 radar zijn de Standard Missiles gekoppeld. Deze raketten tegen luchtdoelen vormen een essentieel onderdeel van de Kongoklasse. De schepen zijn dankzij de luchtwaarschuwingsradar en Standard Missile-3 in staat om te zorgen voor bescherming tegen ballistische raketten. Met het oog op Noord-Koreaanse en Chinese ballistische raketten investeert Japan samen met de Amerikaanse marine veel in bescherming vanaf zee tegen dergelijke aanvallen. In 2007 werd de eerste geslaagde test uitgevoerd; JDS Kongo haalde een ballistische raket neer in de ruimte. De SM-3 is speciaal ontwikkeld tegen ballistische raketten en kan snelheden van 10.000 km per uur halen.
Met de Kongōklasse en de jongere Atagoklasse beschikt buiten de Verenigde Staten vooralsnog alleen Japan over schepen die ballistische raketten kunnen detecteren én uitschakelen.
Beelden van het lanceren en de uitschakeling van een ballistische raket in de ruimte.
De Kongo's hebben veel ruimte voor hun raketten: verspreid over voor en achter kunnen de schepen 90 raketten meetorsen in de Vertical Launch Systems (VLS). Ook op dit vlak hebben zij een grotere capaciteit dan hun Amerikaanse evenknieën.
Door het ontbreken van een hangar en voorzieningen voor een boordhelikopters, missen de Kongo's een belangrijk wapen tegen onderzeeboten. Dit wordt enigszins gecompenseerd door de RUM-139 raketten die torpedo's tegen onderzeeboten over een langere afstand kunnen vervoeren. Op deze manier kunnen de Kongo's ook op langere afstand aan onderzeebootbestrijding doen. Mits de vijandelijke subs worden ontdekt. Overigens, in een situatie met verhoogde onderzeebootdreiging, worden oppervlakteschepen met onderzeebootbestrijding als specialiteit gekoppeld aan de Kongo's.
Het kanon is bij kenners van de Nederlandse marine eveneens bekend. Aan boord van de Japanse schepen staan de 127mm Oto Breda's, die (vooralsnog) ook op de bakken van de De Zeven Provinciënklasse staan opgesteld.
Specificaties
| Nummer |
Naam |
In dienst |
| 173 |
Kongō |
1993 |
| 174 |
Kirishima |
1995 |
| 175 |
Myoko |
1996 |
| 176 |
Chokai |
1998 |
| Afmetingen |
161 x 21 x 12 |
| Max. waterverplaatsing |
9.500 |
| Max. snelheid |
30+ knopen |
| Bemanning |
300 |
| Voortstuwing |
4x Ishikawajima Harima/General Electric LM2500-30 gasturbines;; COGAG (COmbined Gas And Gas)
|
| Wapensystemen |
RIM-66 SM-2MR block II Standard Missile tegen luchtdoelen
SM-3 Block IA ABM tegen ballistische raketten
Boeing Harpoon tegen schepen
127mm Oto Breda
2x 20mm Phalanx CIWS
RUM-139 raket voor lanceren torpedo's
Mk46 torpedo's of
Type 73 torpedo's
|
|
Sensoren
|
SPY-1D luchtbeeldradar
OPS-28 zeebeeldradar
OQS-102 boegsonar
|
Sinds 13 augustus 2001
|
